Jedno od najpoznatijih imena novosadskog urbanizma i istaknuti član Društva arhitekata Novog Sada, arhitekta i urbanista Rodoljub Radosavljević, preminuo je u 93. godini u Novom Sadu 22. avgusta 2023. godine. Bio je prisutan u Zavodu za urbanizam Novog Sada od samog njegovog osnivanja kao najbliži saradnik direktora, te je kao takav imao priliku da radi na velikom broju značajnih projekata koji su obeležili eru modernizacije grada. Veliki broj kolega je imao priliku da upozna i sarađuje sa Radosavljevićem upravo kroz rad na tim projektima, ali i kroz aktivnosti Društva arhiteksta Novog Sada. Danas je njegovo ime nezaobilazno za novu generaciju istraživača koji se bave istorijom planiranja i izgradnje Novog Sada u periodu socijalističke Jugoslavije.
Rodoljub Radosavljević je rođen 5. februara 1931. u selu Mozgovo kod Aleksinca. Gimnaziju je pohađao u Aleksincu, gde je maturirao 1950. godine. Studirao je arhitekturu u Beogradu, gde je diplomirao 1955. u klasi Mate Bajlona. Učestvovao je u radu na projektu zgrade Narodne biblioteke Srbije na Vračaru u Beogradu, što mu je bio jedan od prvih angažmana. Zaposlio se u Građevinskom preduzeću „Novi Beograd“ 1956. godine, gde je sarađivao na projektima ginekološko-akušerske klinike i poslovne zgrade Tranšped. U isto vreme radio je za biro „Iskra“ na stambenoj izgradnji.
U Novi Sad je došao 1958. godine u Urbanističko-projektni biro, u čijoj se dokumentaciji pominje još 1957. kao angažovan na regulaciji produžetka Bulevara Maršala Tita. Potom je radio u Upravi za urbanističko-regulacioine poslove grada Novog Sada kao saradnik arhitekte Vojislava Midića. U Urbanističkom zavodu Novog Sada je radio od njegovog osnivanja 1960. godine, pa sve do svog penzionisanja 1998. Tamo je bio jedan od bliskih saradnika arh. Miloša Savića, direktora zavoda. Radio je na izradi i reviziji svih generalnih urbanističkih planova Novog Sada od 1963, na detaljnim urbanističkim rešenjima Detelinare (1958, 1969), Avijatičarskog naselja (1964), Rumenačke ulice (1969), Limana I i II (1965, 1973, 1974), Limana III (1971), Novog naselja (1975-76), Mišeluka (1987-94), kao i zaštite graditeljskog nasleđa starog jezgra Novog Sada (1994). Samostalno i u koautorstvu učestvovao je na mnogim konkursima i osvajao nagrade, kao npr. za gradski trg u Kumanovu 1955. (I nagrada), za rešenje desne strane produežtka Bulevara Maršala Tita u Novom Sadu 1962. (II nagrada), za Robnu kuću „Nork“ u Novom Sadu 1968. i dr. U ličnoj arhivi je sačuvao značajnu dokumentaciju o ovim i drugim projektima, koja će biti od ključne važnosti za pisanje istorije izgradnje Novog Sada.
Rodoljub je bio i veliki podržavalac časopisa DaNS, za koji je objavio nekoliko obimnih tekstova: „Mišeluk – Osnovni pravac prostornog širenja grada“ (br. 3/4, 1983), „Crtice o graditeljskom nasleđu grada“ (br. 15, 1995) i „Dosadašnja iskustva u rekonstrukciji i obnovi Novog Sada“ (br. 27, 1999). Dao je i ključni doprinos kao urednik i autor značajnim programskim i istorijskim studijama u publikacijama: „Mišeluk: Programska osnova“ (URBIS, Urbanizam, Novi Sad, 1982) i „Novi Sad – Slika grada“ (Zavod za urbanizam, Novi Sad, 1996). Odrednica sa njegovim imenom se objavljena je u svesci 23 Enciklopedije Novog Sada.