Sibin Đorđević (16. lX 1926, Vitkovo, Jugoslavija) studirao na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu od 1945. do 1950. kada diplomira kod prof. Milana Zlokovića. Karijeru započinje u Urbanističkom zavodu grada Beograda gde radi do prelaska u Novi Sad, 1952. U Novom Sadu sarađuje na razradama urbanističkih rešenja uslovljenih naglim posleratnim porastom broja stanovništva i pretvaranjem grada u kulturni centar Vojvodine. Tokom 1954. Đorđević dobija stipendiju od grada Novog Sada za studijski boravak u Parizu i Francuskoj, u okviru međunarodne grupe arhitekata, a u organizaciji Francuskog ministarstva za urbanizam. Tom prilikom arh. Đorđević se upoznao sa nizom Korbizijeovih dela koja su tih godina vrhunska svetska produkcija savremene arhitekture, što je ostavilo trajni uticaj na njegovo dalje arhitektonsko stvaralaštvo. Po osnivanju Arhitektonskog ateljea “Plan” 1956. Đorđević dolazi na položaj ditektora i glavnog proaktanta gde ostaje do 1963. U tom vremenu nastaju svi projekti koje je izveo u Novom Sadu zajedno sa suprugom, arh. Milenom Đorđević (7. Vl 1924.) kao i mnogobrojni konkursni radovi.
Početkom šezdesetih godina arh. Đorđević projektuje u Kruševcu neke od glavnih gradskih građevina kao i niz stambenih zgrada. Po odlasku u Nemačku, 1963. nastavlja arhitektonsku delatnost u svojstvu rukovodioca odeljenja za projektovanje kod Državne uprave za visokogradnju u Štutgartu gde radi projekte za veće školske komplekse i upravne zgrade.